Monokino brengt de films van Bas Jan Ader naar Cinema Galleggiante, een drijvende cinema in de lagune van Venetië, en vertoont ze gedurende het hele festival, van 23 augustus tot 8 september.
FALL 1, LOS ANGELES
BAS JAN ADER — US, 1970 – 16MM on digital – 1’
FALL 2, AMSTERDAM
BAS JAN ADER — NL, 1970 – 16MM on digital – 1’
I’M TOO SAD TO TELL YOU
BAS JAN ADER — NL, 1971 – 16MM on digital – 3’
BROKEN FALL (ORGANIC), AMSTERDAMSE BOS
BAS JAN ADER — NL, 1971 – 16MM on digital – 2’
BROKEN FALL (GEOMETRIC), WESTKAPELLE, HOLLAND
BAS JAN ADER — NL, 1971 – 16MM on digital – 2’
TEA PARTY
BAS JAN ADER — NL, 1972 – 16MM on digital – 2’
| 23/08 — 08/09 | Cinema Galleggiante | Venetië |
Bas Jan Ader (19 april 1942 – verdwenen 1975) was een Nederlandse conceptuele en performance kunstenaar, fotograaf en filmmaker. De artistieke output van Bas Jan Ader, gecreëerd in de loop van een veel te kort leven, is beperkt in volume maar krachtig in impact. Zijn werk wordt voornamelijk gepresenteerd als foto’s en films van zijn performances.
De humor in het werk van Bas Jan Ader wordt vaak over het hoofd gezien door de plechtstatigheid van zijn benadering en zijn jonge dood op zee. Maar humor, en slapstick in het bijzonder, lopen als een rode draad door zijn oeuvre. Het is moeilijk om geen gelijkenis te zien met het werk van Buster Keaton bijvoorbeeld.
In veel van de performances, films en foto’s van de kunstenaar staat ‘vallen’ centraal. Bas Jan Ader zelf gaf er niet veel om in het openbaar over zijn werk te praten en toen hem gevraagd werd de betekenis achter het ‘vallen’ in zijn werk uit te leggen, antwoordde hij eenvoudigweg ‘omdat de zwaartekracht me overweldigt’.
Bas Jan Ader raakte in 1975 verloren op zee toen hij met een piepklein zeilbootje probeerde de Atlantische Oceaan over te steken van de Amerikaanse kust naar Engeland. De lege boot werd op 18 april 1976 voor de kust van Ierland gevonden en bood weinig aanwijzingen over zijn lot.
~ ~ ~
Met de steun van de Estate of Bas Jan Ader en Meliksetian | Briggs.
Copyright the Estate of Bas Jan Ader / Mary Sue Ader Andersen, 2024 / The Artist Rights Society (ARS), New York / SIAE, Rome. Courtesy of Meliksetian | Briggs.
STEUN — We werken vooralsnog zonder subsidies, uw steun is bijgevolg meer dan welkom en brengt letterlijk licht op het scherm:
BE80 7340 4532 5277 BIC: KREDBEBB
Met vermelding ‘gift’.
Giften vanaf €40 zijn fiscaal aftrekbaar.
Een gift van €100 zal je slechts €55 kosten.
Artistieke coördinatie: Anouk De Clercq, Godart Bakkers
Algemene coördinatie: Ditte Claus
Artistiek team: Eric de Kuyper, Xavier Garcia Bardon
Productioneel team: Bob Mees, Jef Declercq, Johan Opstaele, Noah Heylen
Communicatie: Cynthia Vandenbruaene
Grafisch ontwerp: Michaël Bussaer. Webdesign: Dominique Callewaert.
Met de steun van Auguste Orts, CINEMATEK, KAAP, KASK School of Arts Gent, Onderzoeksfonds Universiteit Gent, Vlaams Audiovisueel Fonds.
Wie vandaag in Oostende wandelt, wordt geconfronteerd met een fantastisch eclecticisme: een brutale grijze appartementsblok bestaat er naast het glorieuze Thermae Palace. Het machtige, haast stalinistische gebouw van De Grote Post domineert de Hendrik Serruyslaan. Een voormalig warenhuis herbergt een museum voor hedendaagse kunst. Belle-époque huizen verschuilen zich in de stille maar statige straten.
In 2017 valt kunstenaar Anouk De Clercq één leegte op. Die glorieuze filmcultuur van Henri Storck, James Ensor of Raoul Servais, is uit het straatbeeld verdwenen. Met de sluiting van cinema Rialto verdween ook de laatste onafhankelijke filmzaal uit het Oostendse cinema-circuit. Tegen zo’n buitengewoon decor, met de zee als groot projectievlak voor beelden, verhalen en geschiedenissen, is dat zonde.
En dus rijpt het idee Monokino: één zaal, getekend door een al even fantastisch eclecticisme, waar de cinema terug zichzelf kan zijn. Eén zaal, waar lange en korte films, filmklassiekers, auteursfilms, videokunst, experimentele films, animatie of het werk van jonge makers een plek kunnen vinden. Monokino toont, bevraagt, reageert, gaat in gesprek, nodigt uit, verwelkomt, plaatst in perspectief. Monokino is een plek van, door en voor Oostendenaren, voor professionelen en liefhebbers, voor jong en oud, voor van hier en van daar.
De films die Monokino wil tonen, leven niet enkel op het projectievlak. Ze verspreiden zich ook tussen bewoners, toeschouwers, makers. In die zin is Monokino ook ‘Kopfkino’: een mentale bioscoop, waar beelden de kans krijgen zich uit te leven en te vermenigvuldigen.
Zo zwerft Monokino nomadisch door die eclectische straten van Oostende, en nestelt zich in de hoofden en harten van de Oostendenaren. Weldra meert ze voorgoed aan.
Monokino wil cinema de 21ste eeuw indrijven en de avontuurlijke kant van film belichten. Terwijl we ijveren voor een vaste stek als ankerplaats voor cinefielen uit Oostende en daarbuiten, opereert Monokino als een nomadisch filmplatform.
De zee vormt Monokino’s favoriete projectievlak voor beelden, verhalen en geschiedenissen. In afwachting van onze volgende vertoning, verzamelden we alvast een lijst van films waarin de zee een hoofd- of bijrol speelt. Denk je zelf nog aan een film die er nog niet tussen staat? We horen het graag via info@monokino.org.
{{ film.title }}
{{ film.director }} — {{ film.year }}