Het is krokusvakantie, carnavalverlof en de lente komt eraan. Driewerf hoera en Monokino geeft een filmfeest samen met Visite, het bruisend filmplatform uit Antwerpen.
DER KREISLAUF
KATRIEN VERMEIRE — BE, 2014 – video — 30’
PLEZIERTREINEN
HENRI STORCK — BE, 1930 – 16mm — 8’
TER HARING-VISSERIJ
HENRI STORCK — BE, 1930 – 16mm met live muziek van Aiko Devriendt — 15’
DE SOCIOLOOG
LUC BEYER DE RYKE — BE, 1972 – video — 7’
| 28/02 | 20:00 | Vrijstaat O | Oostende |
In de zomermaanden wordt er op de Belgische stranden al honderd jaar een uniek spel gespeeld. Bij mooi weer staan in een verscheidenheid aan kleine winkels – ophopingen van zand, putten, soms niet meer dan een vlak gestreken ring – kleurrijke bloemen opgesteld. Ze maken deel uit van een bloeiende handel. Deze bloemen houden niet van water of regen, ze zijn van papier. Katrien Vermeire volgt de jonge spelers van heel dichtbij in Der Kreislauf.
Alles is een kwestie van kijken. Pleziertreinen, een film uit 1930 van de Belgische filmpionier Henri Storck, is een geamuseerde en warme beschrijving van een zomerse zondag in Oostende, een portret in kleine pointillistische penseelstreken. In Ter Haring-visserij, ook uit 1930, toont hij vissers aan het werk: hun bewegingen, de productiecyclus, machines en werktuigen, een antropologie van de handenarbeid. Beide stille films worden begeleid door live muziek van Aiko Devriendt.
We sluiten af met De socioloog, een verslag dat werd uitgezonden tijdens het televisienieuws van 29 juni 1972. Professor Léo Moulin spreekt er, niet zonder enige neerbuigendheid, over de gewoonten van de Belgen op vakantie. Gaat de Belg op vakantie, waarom en wanneer?
STEUN — We werken vooralsnog zonder subsidies, uw steun is bijgevolg meer dan welkom en brengt letterlijk licht op het scherm:
BE80 7340 4532 5277 BIC: KREDBEBB
Met vermelding ‘gift’.
Giften vanaf €40 zijn fiscaal aftrekbaar.
Een gift van €100 zal je slechts €55 kosten.
Artistieke coördinatie: Anouk De Clercq, Godart Bakkers
Algemene coördinatie: Ditte Claus
Artistiek team: Eric de Kuyper, Xavier Garcia Bardon
Productioneel team: Bob Mees, Jef Declercq, Johan Opstaele, Noah Heylen
Communicatie: Cynthia Vandenbruaene
Grafisch ontwerp: Michaël Bussaer. Webdesign: Dominique Callewaert.
Met de steun van Auguste Orts, CINEMATEK, KAAP, KASK School of Arts Gent, Onderzoeksfonds Universiteit Gent, Vlaams Audiovisueel Fonds.
Wie vandaag in Oostende wandelt, wordt geconfronteerd met een fantastisch eclecticisme: een brutale grijze appartementsblok bestaat er naast het glorieuze Thermae Palace. Het machtige, haast stalinistische gebouw van De Grote Post domineert de Hendrik Serruyslaan. Een voormalig warenhuis herbergt een museum voor hedendaagse kunst. Belle-époque huizen verschuilen zich in de stille maar statige straten.
In 2017 valt kunstenaar Anouk De Clercq één leegte op. Die glorieuze filmcultuur van Henri Storck, James Ensor of Raoul Servais, is uit het straatbeeld verdwenen. Met de sluiting van cinema Rialto verdween ook de laatste onafhankelijke filmzaal uit het Oostendse cinema-circuit. Tegen zo’n buitengewoon decor, met de zee als groot projectievlak voor beelden, verhalen en geschiedenissen, is dat zonde.
En dus rijpt het idee Monokino: één zaal, getekend door een al even fantastisch eclecticisme, waar de cinema terug zichzelf kan zijn. Eén zaal, waar lange en korte films, filmklassiekers, auteursfilms, videokunst, experimentele films, animatie of het werk van jonge makers een plek kunnen vinden. Monokino toont, bevraagt, reageert, gaat in gesprek, nodigt uit, verwelkomt, plaatst in perspectief. Monokino is een plek van, door en voor Oostendenaren, voor professionelen en liefhebbers, voor jong en oud, voor van hier en van daar.
De films die Monokino wil tonen, leven niet enkel op het projectievlak. Ze verspreiden zich ook tussen bewoners, toeschouwers, makers. In die zin is Monokino ook ‘Kopfkino’: een mentale bioscoop, waar beelden de kans krijgen zich uit te leven en te vermenigvuldigen.
Zo zwerft Monokino nomadisch door die eclectische straten van Oostende, en nestelt zich in de hoofden en harten van de Oostendenaren. Weldra meert ze voorgoed aan.
Monokino wil cinema de 21ste eeuw indrijven en de avontuurlijke kant van film belichten. Terwijl we ijveren voor een vaste stek als ankerplaats voor cinefielen uit Oostende en daarbuiten, opereert Monokino als een nomadisch filmplatform.
De zee vormt Monokino’s favoriete projectievlak voor beelden, verhalen en geschiedenissen. In afwachting van onze volgende vertoning, verzamelden we alvast een lijst van films waarin de zee een hoofd- of bijrol speelt. Denk je zelf nog aan een film die er nog niet tussen staat? We horen het graag via info@monokino.org.
{{ film.title }}
{{ film.director }} — {{ film.year }}