Crystal Voyager is een mystieke reis in de geest van surflegende George Greenough en zijn zoektocht naar plekken waar hij in alle rust kan surfen. De zon, de zee en de heerlijke soundtrack doen de winter vergeten.
CRYSTAL VOYAGER
DAVID ELFICK — AU, 1973 – 16mm — 78’
“You might be in there for only a few seconds in real time but in your head it goes on for hours. It’s a timewarp when you’re inside the wave. Time enters a space, a zone of its own. The only reality is what is happening right then.”
| 18/02 | 20:00 | KAAP | Oostende |
Crystal Voyager is een mystieke reis in de geest van surflegende, eco-strijder en Renaissance man George Greenough. Deze solitaire surfer is afkomstig uit Californië maar vestigde zich in Australië waar hij een nieuw hoofdstuk schreef in de moderne surfgeschiedenis toen hij eind jaren zestig surfplanken en -vinnen begon te ontwerpen naar het voorbeeld van de staartvinnen van vissen. Zijn idee bleek een gamechanger…
Op een heerlijke soundtrack uit de jaren zeventig volgen we hem terwijl hij een boot bouwt om naar afgelegen plekken te varen waar hij in alle rust kan surfen en leven met de oceaan. De balans tussen visuele beelden waar je hart sneller van gaat kloppen, en muziek, is net zo uitgepuurd als de bewegingen van de surfer zelf. Veel filmmakers in dit genre proberen de krachtige fysieke prestaties te documenteren: de protagonist wordt als een held neergezet terwijl wij passief toekijken. Daartegenover staat de intimiteit van David Elfick’s benadering, die ons uitnodigt om de revelatie en de extase van het manoeuvreren door de golven te delen. Voor wie niet surft, is het een plezier om te zien hoe George Greenough immens geniet van de dingen die hem geluk brengen, en hoe hij onder het avondrood de kracht van de oceaan ervaart.
Crystal Voyager focust ook op het milieubewustzijn en DIY ethos van surfers, vastgelegd op een nauwgezette documentaire manier. Maar het is ook een zelden vertoond werk in de geschiedenis van psychedelische kunst, op het kruispunt van het genre van de surffilm en experimentele cinema. Het is niet verwonderlijk dat Greenough en Elfick, die banden hadden met de Australische underground filmscene van die tijd, de behoefte voelden hun beelden te tonen aan de Californische legendarische filmmaker Jordan Belson.
De laatste 23 minuten van de film zijn enkele van de mooiste filmbeelden in de geschiedenis van de cinema. Hier deelt Greenough, als pionier van de ‘surf-cinematografie’, met ons de extase van het rijden op en in de golven. Op de tonen van Pink Floyds Echoes, dat Elfick en Greenough gratis mochten gebruiken in ruil voor beeldmateriaal dat tijdens hun optredens zou worden vertoond, duiken we letterlijk de hallucinogene, psychedelische sci-fi show-off van de natuur in.
Wat nu gemakkelijk kan worden vastgelegd met miniatuurcamera’s, was een halve eeuw geleden met analoge apparatuur meer dan een uitdaging. Door een hogesnelheidscamera te hacken die oorspronkelijk was gemaakt voor het filmen van de gruwel van de bommen die boven Vietnam werden afgeworpen, bouwde Greenough met veel moeite een zwaar, waterdicht apparaat waarmee hij de schoonheid van de oceaan kon vastleggen. Op die manier bedacht hij een filmische vergelijking waarin het surfen, het filmische, het kosmische en het abstracte samenkomen.
Tickets zijn €10 of €7 met korting en in voorverkoop via Wicket of de avond zelf verkrijgbaar aan de kassa. Voor meer informatie kan u ons contacteren via info@monokino.org.
STEUN — We werken vooralsnog zonder subsidies, uw steun is bijgevolg meer dan welkom en brengt letterlijk licht op het scherm:
BE80 7340 4532 5277 BIC: KREDBEBB
Met vermelding ‘gift’.
Giften vanaf €40 zijn fiscaal aftrekbaar.
Een gift van €100 zal je slechts €55 kosten.
Artistieke coördinatie: Anouk De Clercq, Godart Bakkers
Algemene coördinatie: Ditte Claus
Artistiek team: Eric de Kuyper, Xavier Garcia Bardon
Productioneel team: Bob Mees, Jef Declercq, Johan Opstaele, Noah Heylen
Communicatie: Cynthia Vandenbruaene
Grafisch ontwerp: Michaël Bussaer. Webdesign: Dominique Callewaert.
Met de steun van Auguste Orts, CINEMATEK, KAAP, KASK School of Arts Gent, Onderzoeksfonds Universiteit Gent, Vlaams Audiovisueel Fonds.
Wie vandaag in Oostende wandelt, wordt geconfronteerd met een fantastisch eclecticisme: een brutale grijze appartementsblok bestaat er naast het glorieuze Thermae Palace. Het machtige, haast stalinistische gebouw van De Grote Post domineert de Hendrik Serruyslaan. Een voormalig warenhuis herbergt een museum voor hedendaagse kunst. Belle-époque huizen verschuilen zich in de stille maar statige straten.
In 2017 valt kunstenaar Anouk De Clercq één leegte op. Die glorieuze filmcultuur van Henri Storck, James Ensor of Raoul Servais, is uit het straatbeeld verdwenen. Met de sluiting van cinema Rialto verdween ook de laatste onafhankelijke filmzaal uit het Oostendse cinema-circuit. Tegen zo’n buitengewoon decor, met de zee als groot projectievlak voor beelden, verhalen en geschiedenissen, is dat zonde.
En dus rijpt het idee Monokino: één zaal, getekend door een al even fantastisch eclecticisme, waar de cinema terug zichzelf kan zijn. Eén zaal, waar lange en korte films, filmklassiekers, auteursfilms, videokunst, experimentele films, animatie of het werk van jonge makers een plek kunnen vinden. Monokino toont, bevraagt, reageert, gaat in gesprek, nodigt uit, verwelkomt, plaatst in perspectief. Monokino is een plek van, door en voor Oostendenaren, voor professionelen en liefhebbers, voor jong en oud, voor van hier en van daar.
De films die Monokino wil tonen, leven niet enkel op het projectievlak. Ze verspreiden zich ook tussen bewoners, toeschouwers, makers. In die zin is Monokino ook ‘Kopfkino’: een mentale bioscoop, waar beelden de kans krijgen zich uit te leven en te vermenigvuldigen.
Zo zwerft Monokino nomadisch door die eclectische straten van Oostende, en nestelt zich in de hoofden en harten van de Oostendenaren. Weldra meert ze voorgoed aan.
Monokino wil cinema de 21ste eeuw indrijven en de avontuurlijke kant van film belichten. Terwijl we ijveren voor een vaste stek als ankerplaats voor cinefielen uit Oostende en daarbuiten, opereert Monokino als een nomadisch filmplatform.
De zee vormt Monokino’s favoriete projectievlak voor beelden, verhalen en geschiedenissen. In afwachting van onze volgende vertoning, verzamelden we alvast een lijst van films waarin de zee een hoofd- of bijrol speelt. Denk je zelf nog aan een film die er nog niet tussen staat? We horen het graag via info@monokino.org.
{{ film.title }}
{{ film.director }} — {{ film.year }}