Voor ons eerste event van 2019 tonen we films op 16mm. R-r-ronkend het nieuwe jaar in, met de camera en de projector als ontdekker en schepper van werelden.

L’HIPPOCAMPE
JEAN PAINLEVÉ — FR, 1934 – 16MM — 14’

LES AMOURS DE LA PIEUVRE
JEAN PAINLEVÉ — FR, 1967 – 16MM — 14’

ORIGIN OF THE SPECIES
BEN RIVERS — UK, 2008 – 16MM — 16’

18/01 20:00 Vrijstaat O Oostende

Jean Painlevé, de Franse fotograaf-filmmaker- wetenschapper-uitvinder, maakte in de loop van 60 jaar zo’n 200 films over tal van onderwerpen zoals vleermuizen, duiven of astronomie, maar hij was vooral gespecialiseerd in onderwaterfauna. Als oprichter van de eerste amateur-duikvereniging in Europa, maakte hij filmportretten van onder meer zee-egels, garnalen, kwallen en krabben. Een mysterieuze wereld, die tot dan bij het grote publiek onbekend was, dreef ‘naar het oppervlak’ en werd voor het eerst in de cinemazaal geprojecteerd. Painlevé benaderde deze wereld niet als een bioloog, maar als een ruimtevaarder die aan de aarde verslag doet van deze nieuw ontdekte, vreemde planeet, waar de wezens soms markante gelijkenissen vertonen met de mensen op aarde. Met een grote fascinatie belicht hij de erotische, komische en wilde kant van de onderwaterwezens.

L’Hippocampe, zijn film over zeepaardjes, is nog steeds zijn bekendste werk. De film veroorzaakte in zijn tijd veel schandaal omwille van de openheid waarmee Painlevé kijkt naar de seksualiteit van de dieren. Ook Les Amours de la Pieuvre is een erotisch verhaal: de octopus, de toeschouwer, de camera, de lens, de filmmaker zijn samen in een besloten ruimte, waarin ieder blijft zoeken naar de ander.

Aansluitend tonen we Origin of the Species van de Britse cineast Ben Rivers. De film biedt een intiem portret van S., een markant figuur die op een afgelegen plek in een bos woont en twintig jaar lang Darwin’s bekende werk The Origin of the Species gelezen zou hebben. Een ‘nutty professor’ die aan de hand van Darwin de wereld onderzoekt en probeert te definiëren. Rivers op zijn beurt onderwerpt de film aan een experimenteel proces, waarin het geluid loskomt van het beeld. Het hoofdpersonage S., de filmmaker Rivers, en u, de toeschouwer: allen zijn bezig met het zoeken en geven van betekenis, met het creëren van een eigen wereld.

STEUN — We werken vooralsnog zonder subsidies, uw steun is bijgevolg meer dan welkom en brengt letterlijk licht op het scherm:

BE80 7340 4532 5277     BICKREDBEBB

Met vermelding ‘gift’.

Giften vanaf €40 zijn fiscaal aftrekbaar.
Een gift van €100 zal je slechts €55 kosten.

Artistieke coördinatie: Anouk De Clercq, Godart Bakkers
Algemene coördinatie: Ditte Claus
Artistiek team: Eric de Kuyper, Xavier Garcia Bardon
Productioneel team: Bob Mees, Jef Declercq, Johan Opstaele, Noah Heylen
Communicatie: Cynthia Vandenbruaene
Grafisch ontwerp: Michaël Bussaer. Webdesign: Dominique Callewaert.

Met de steun van Auguste Orts, CINEMATEK, KAAP, KASK School of Arts Gent, Onderzoeksfonds Universiteit Gent, Vlaams Audiovisueel Fonds.

Wie vandaag in Oostende wandelt, wordt geconfronteerd met een fantastisch eclecticisme: een brutale grijze appartementsblok bestaat er naast het glorieuze Thermae Palace. Het machtige, haast stalinistische gebouw van De Grote Post domineert de Hendrik Serruyslaan. Een voormalig warenhuis herbergt een museum voor hedendaagse kunst. Belle-époque huizen verschuilen zich in de stille maar statige straten.

In 2017 valt kunstenaar Anouk De Clercq één leegte op. Die glorieuze filmcultuur van Henri Storck, James Ensor of Raoul Servais, is uit het straatbeeld verdwenen. Met de sluiting van cinema Rialto verdween ook de laatste onafhankelijke filmzaal uit het Oostendse cinema-circuit. Tegen zo’n buitengewoon decor, met de zee als groot projectievlak voor beelden, verhalen en geschiedenissen, is dat zonde.

En dus rijpt het idee Monokino: één zaal, getekend door een al even fantastisch eclecticisme, waar de cinema terug zichzelf kan zijn. Eén zaal, waar lange en korte films, filmklassiekers, auteursfilms, videokunst, experimentele films, animatie of het werk van jonge makers een plek kunnen vinden. Monokino toont, bevraagt, reageert, gaat in gesprek, nodigt uit, verwelkomt, plaatst in perspectief. Monokino is een plek van, door en voor Oostendenaren, voor professionelen en liefhebbers, voor jong en oud, voor van hier en van daar.

De films die Monokino wil tonen, leven niet enkel op het projectievlak. Ze verspreiden zich ook tussen bewoners, toeschouwers, makers. In die zin is Monokino ook ‘Kopfkino’: een mentale bioscoop, waar beelden de kans krijgen zich uit te leven en te vermenigvuldigen.

Zo zwerft Monokino nomadisch door die eclectische straten van Oostende, en nestelt zich in de hoofden en harten van de Oostendenaren. Weldra meert ze voorgoed aan.

Monokino wil cinema de 21ste eeuw indrijven en de avontuurlijke kant van film belichten. Terwijl we ijveren voor een vaste stek als ankerplaats voor cinefielen uit Oostende en daarbuiten, opereert Monokino als een nomadisch filmplatform.

De zee vormt Monokino’s favoriete projectievlak voor beelden, verhalen en geschiedenissen. In afwachting van onze volgende vertoning, verzamelden we alvast een lijst van films waarin de zee een hoofd- of bijrol speelt. Denk je zelf nog aan een film die er nog niet tussen staat? We horen het graag via info@monokino.org.

{{ film.title }}
{{ film.director }} — {{ film.year }}