Samen met Oostendenaar Bavo Defurne vieren we de zee als een plek van ontsnapping, avontuur en verlangen. Lentekriebels gegarandeerd.
MATROOS
BAVO DEFURNE — BE, 1998 – video – 17’
A GIRL IN EVERY PORT
HOWARDS HAWKS – US, 1928 – video – 78’
LIVE SOUNDTRACK: NYKOLAES
| 21/03 | 20:00 | KAAP | Oostende |
Bekend om zijn poëtische en visueel rijke vertelstijl, worden de films van Bavo Defurne vaak geprezen om hun schilderachtige composities en het vermogen om krachtige verhalen te vertellen met minimale dialoog en suggestieve beelden. We tonen met veel plezier één van zijn eerste kortfilms, een teder en melancholisch verhaal over een jongen die verliefd wordt op een matroos.
Terwijl de jongen zijn gevoelens verkent – meegezogen in een spiraal van verliefdheid, bewondering en onuitgesproken verlangen – zien we de uitgestrektheid van de zee als een symbool van de afstand tussen de twee. De dromerige cinematografie en de prachtige sets verwijzen naar de homo-iconografie: Pierre&Gilles, Jim Bidgood, Kenneth Anger, Jean Genet en Fassbinder. Om de beelden en vooral de kleuren optimaal te kunnen manipuleren koos Bavo Defurne indertijd voor een digitale camera van de nieuwste generatie.
Op suggestie van Bavo Defurne tonen we A Girl in Every Port, geregisseerd door Howard Hawks, een sprankelende stille komedie die draait om twee doorgewinterde matrozen. De twee mannen staan bekend om hun sterke band, hun liefde voor avontuur en de kameraadschap die het leven op zee met zich meebrengt. Hun vriendschap komt echter onder druk te staan wanneer één van hen verliefd wordt op een vrouw, gespeeld door de geweldige Louise Brooks. Terwijl de mannen ruzies, romantiek en rivaliteit navigeren, blijkt hun kameraadschap net zo sterk als de golven die hen van haven naar haven dragen.
In beide verhalen is de zee meer dan alleen een setting; het is een natuurkracht, een altijd aanwezige getuige van liefde en het verlangen naar verbinding. Of het nu gaat om een blik die wordt uitgewisseld op het dek van een schip of een band die wordt gesmeed op een verre kust, deze verhalen onthullen dat, ongeacht hoe ver men vaart, het hart altijd teruggetrokken wordt naar de zee.
De film wordt begeleid door de geweldige Nykolaes. Wij zijn grote fan! Verwacht vreemde pop, omgekeerde folk, iemand op een gitaar die huilt. Zand tussen je tenen. Zon in je ogen.
STEUN — We werken vooralsnog zonder subsidies, uw steun is bijgevolg meer dan welkom en brengt letterlijk licht op het scherm:
BE80 7340 4532 5277 BIC: KREDBEBB
Met vermelding ‘gift’.
Giften vanaf €40 zijn fiscaal aftrekbaar.
Een gift van €100 zal je slechts €55 kosten.
Artistieke coördinatie: Anouk De Clercq, Godart Bakkers
Algemene coördinatie: Ditte Claus
Artistiek team: Eric de Kuyper, Xavier Garcia Bardon
Productioneel team: Bob Mees, Jef Declercq, Johan Opstaele, Noah Heylen
Communicatie: Cynthia Vandenbruaene
Grafisch ontwerp: Michaël Bussaer. Webdesign: Dominique Callewaert.
Met de steun van Auguste Orts, CINEMATEK, KAAP, KASK School of Arts Gent, Onderzoeksfonds Universiteit Gent, Vlaams Audiovisueel Fonds.
Wie vandaag in Oostende wandelt, wordt geconfronteerd met een fantastisch eclecticisme: een brutale grijze appartementsblok bestaat er naast het glorieuze Thermae Palace. Het machtige, haast stalinistische gebouw van De Grote Post domineert de Hendrik Serruyslaan. Een voormalig warenhuis herbergt een museum voor hedendaagse kunst. Belle-époque huizen verschuilen zich in de stille maar statige straten.
In 2017 valt kunstenaar Anouk De Clercq één leegte op. Die glorieuze filmcultuur van Henri Storck, James Ensor of Raoul Servais, is uit het straatbeeld verdwenen. Met de sluiting van cinema Rialto verdween ook de laatste onafhankelijke filmzaal uit het Oostendse cinema-circuit. Tegen zo’n buitengewoon decor, met de zee als groot projectievlak voor beelden, verhalen en geschiedenissen, is dat zonde.
En dus rijpt het idee Monokino: één zaal, getekend door een al even fantastisch eclecticisme, waar de cinema terug zichzelf kan zijn. Eén zaal, waar lange en korte films, filmklassiekers, auteursfilms, videokunst, experimentele films, animatie of het werk van jonge makers een plek kunnen vinden. Monokino toont, bevraagt, reageert, gaat in gesprek, nodigt uit, verwelkomt, plaatst in perspectief. Monokino is een plek van, door en voor Oostendenaren, voor professionelen en liefhebbers, voor jong en oud, voor van hier en van daar.
De films die Monokino wil tonen, leven niet enkel op het projectievlak. Ze verspreiden zich ook tussen bewoners, toeschouwers, makers. In die zin is Monokino ook ‘Kopfkino’: een mentale bioscoop, waar beelden de kans krijgen zich uit te leven en te vermenigvuldigen.
Zo zwerft Monokino nomadisch door die eclectische straten van Oostende, en nestelt zich in de hoofden en harten van de Oostendenaren. Weldra meert ze voorgoed aan.
Monokino wil cinema de 21ste eeuw indrijven en de avontuurlijke kant van film belichten. Terwijl we ijveren voor een vaste stek als ankerplaats voor cinefielen uit Oostende en daarbuiten, opereert Monokino als een nomadisch filmplatform.
De zee vormt Monokino’s favoriete projectievlak voor beelden, verhalen en geschiedenissen. In afwachting van onze volgende vertoning, verzamelden we alvast een lijst van films waarin de zee een hoofd- of bijrol speelt. Denk je zelf nog aan een film die er nog niet tussen staat? We horen het graag via info@monokino.org.
{{ film.title }}
{{ film.director }} — {{ film.year }}